افزایش درآمدهای نفتی عاملی‌ست که باعث رشد اقتصادی در تمامی بخش‌های اقتصاد می‌شود. زمانی که این درآمدهای ارزی افزایش می یابد واردات هم بالا می‌رود. این واردات عمدتا به تولید صنعتی ختم می‌شود و باعث شده در سه سال اخیر ما 21.2درصد هم رشد ارزش افزوده بخش صنعت، با محوریت نفت داشته باشیم. وقتی تولید صنعتی افزایش پیدا می‌کند تقاضا برای خرده فروشی، عمده فروشی، حمل‌ونقل و سایر بخش ها افزایش پیدا می‌کند و بنابراین بخش خدمات ما نیز طی سه سال گذشته، 11.7درصد رشد پیدا کرده است.
اگر سمت مصارف تولید ناخالص داخلی را نگاه کنیم، طی این سال رشد مصرف خصوصی 13.5درصد بوده است؛ مقداری مصرف دولت بوده که کالاهای عمومی ارائه می‌کند و منجر به افزایش رفاه می شود که این قسمت تغییر زیادی نداشته و از سمت دولت اتفاقی نیفتاده است. مقداری از آن می تواند صرف سرمایه گذاری شود و با ایجاد موجودی سرمایه، رشد ایجاد کند. این عامل می تواند چرخه رشد را در اقتصاد فعال کند اما در اینجا هم اتفاقی از نظر سرمایه گذاری طی سه سال گذشته نیفتاده است و به رغم رشد اندک طی این سال ها، مقدار سرمایه گذاری 1401 نصف 1390 بوده است.
تولیدی که در اقتصاد ما طی این سه سال افزایش پیدا کرده غیر از بخشی که به مصرف خانوارها رسیده به موجودی انبار اضافه شده است. این افزایش موجودی انبار یا ناشی از کاهش تقاضا در اقتصاد یا ناشی از عدم قطعیت ها و انتظارات تورمی است که بنگاه های اقتصادی سعی می کنند انبار خود را پر کنند، زیرا نمی‌دانند سال بعد قرار است چه اتفاقی بیفتد. در مجموع می‌بینیم که این اتفاق کوتاه مدت، اثر بلندمدتی بر رشد اقتصادی نخواهد داشت.
